“คนที่ควรให้คุณค่ามากที่สุด คือ ตัวเรา”
ถ้าเราเห็นคุณค่าของตัวเองมากพอ
วันหนึ่ง เราจะหยุดเสียเวลา
ให้ค่ากับคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา
เราทุกคนมีสิทธิ์ในชีวิต ที่จะพยายามกับคนที่เราชอบ
และเช่นกัน คนที่เราชอบ มีสิทธิ์อย่างเต็มที่ที่จะปฏิเสธคนที่ตนไม่ชอบ ซึ่งอาจจะเป็นเรา
คนที่เคยรัก เคยชอบล่ะ?
การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้เสมอ…ความรู้สึกของคนที่เคยเห็นคุณค่าเราในวันหนึ่ง
อาจเปลี่ยนไปเป็นไม่เห็นค่าของเรา ก็อาจเกิดขึ้นกับเราได้
จุดที่เราจะบอกว่าตัวเองวาควรหยุดพยายามกับใครสักคน จุดนั้นคือจุดที่เมื่อไหร่ก็ตาม
หากเรารู้สึกว่า “เรากำลังหมดคุณค่าในตัวเอง” เราจะต้องหยุดให้ทัน
ก่อนจะเสียเวลาไปมากกว่านั้น แล้วลดคุณค่าตัวเอง เพื่อใครสักคนไปเรื่อยๆ
เป็นไปได้ยาก ที่ทำให้คนที่ไม่เห็นค่าของเรา หรือมองว่าเราหมดคุณค่ากับเขาไปแล้ว
อยู่ดีๆจะวกกลับมามองเห็นคุณค่าของเราอีกครั้ง ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว
ความพยายามทั้งหมดมีค่าเท่ากับศูนย์ บางทีเราต้องย้อนกลับมามองตัวเองว่าคุณค่าของเราอยู่ตรงไหน?
ระหว่าง….
คุณค่าของเราอยู่ที่การได้รับการเห็นค่าของคนคนหนึ่งให้เขาให้ใส่ใจเรา
หรือว่า…
คุณค่าของเรามันควรอยู่ที่ตัวเราเสมอ คุณค่าของเรามันเคยไปไหนเลย มันอยู่ที่ “ตัวเรา”
ต้องมองเห็นคุณค่าของตัวเองก่อน
อย่าไปคิดว่าความพยายามของเรามีค่าเสมอ เพราะมันจะไร้ค่าทันทีกับคนที่มองไม่เห็นมัน
อย่าพยายามกับคนที่มองเราเป็นอากาศ หรือเราไม่มีตัวตนเลยในชีวิตของเขา
#อย่ารักตัวเองน้อยแล้วมัวคอยให้คนอื่นรัก
กลับมา “รักตัวเอง” ให้ดีกว่านี้ก่อน
กลับมา “เห็นคุณค่าของตนเอง” ให้มากกว่านี้ก่อน
เราไม่พร้อมจะไปรักใคร ในวันที่เรายังไม่รัก ไม่เคารพในคุณค่าของตนเองหรอก
ถ้าใจเราพร้อมจริงๆ เราจะรู้ว่าเราจะเสียเวลากับคนแบบไหนที่ควรให้คุณค่า
ถ้าเจอใครสักคนที่ทำให้คุณค่าของเราที่มีอยู่แล้วในตัวเรา
มันยิ่งชัดขึ้นกว่าเดิมไปอีก คนนั้นคือคนที่เราควรให้ค่าจริงๆ
